Sve dok Kneževina Srbija nije ustanovila zvaničnu valutu – dinar, jedno od najpopularnijih zanimanja u Beogradu bilo je saraf. Saraf je bio „menjač novca” jer se trgovina u Beogradu, gde su se susretali Istok i Zapad, odvijala u svim svetskim valutama. Bilo je uobičajeno da građani Beograda u dućanima ili na pijaci plate jednom valutom, a kusur dobiju u drugoj. Sarafi su dva puta godišnje usklađivali „tečenije”, odnosno kursnu listu. Kako većina kupaca tu listu nije znala dešavalo se da ih vešti trgovci nadmudre na kursu i vraćanju kusura, pa su bile česte žalbe vlastima za prevaru. „Šta je sve nesrećni kupac morao da zna prilikom odlaska u čaršiju zarad neke kupovine”, opisao je Dragan Perić u knjizi „Beogradski azbučnik”. „Dinar – 1 franak, 25 kopejki ili 5 groša, 1 pijaster ili groš – 20 santima ili 40 para, 1 rublja – 3,80 dinara ili 19 pijastera, 1 dukat – 12 dinara ili 60 pijastera, 1 groš – 5 kopejki ili 40 para.“
Kako to bude u svakoj profesiji bilo je sarafa koji su varali mušterije ali i onih čiji su rad svi poštovali. Takav je bio saraf Kosta koji bio toliko omiljen da se jedna ulica na Varoš kapiji dugo zvala Saraf Kostin sokak. Danas je to ulica Cara Lazara.
Dinar je postao zvanična srpska valuta 1873. godine ali su prvi srebrni novčići sa slikom kneza Milana Obrenovića iskovani tek 1875. godine. Bile su to kovanice u apoenima od 50 para, jednog i dva dinara. Pre toga, donet je Zakon o kovanju srpske srebrne monete u skladu sa Novčanom konvencijom koju su 1865. u Parizu zaključile Francuska, Belgija, Italija i Švajcarska. Dimenzije, finoća i težina dinara bile su identične franku, propisane tom konvencijom. Jedan novčić morao je da sadrži hiljadu delova i to 835 od čistog srebra i 165 od bakra. Naša nacionalna valuta dobila je ime „dinar” jer je to bio naziv novca srpskih srednjevekovnih vladara još od kralja Stefana Radoslava koji je počeo da kuje novac od srebra i bakra u 13. veku. Naziv dinar potiče od „denarius” kako se zvao prvi srebrni novac iskovan u starom Rimu. Ostao je turski uticaj pa je naziv poslednje vrste turskog srebrnog novca „para” prisutan i danas kao naziv stotog dela srpskog dinara. Nova srpska valuta zaživela je tako što je iskovano dva miliona novčića od 50 para, tri miliona od dinar i milion kovanica od dva dinara. Godinu dana nakon sticanja nezavisnosti na Bečkom kongresu, 1878. godine, iskovan je i prvi zlatni novac u nominalnoj vrednosti od 20 dinara. Kada je Srbija postala kraljevina 1882. godine, izdata je specijalna serija zlatnika od 10 i 20 dinara sa likom kralja Milana. Nazvani su Milanovi zlatnici, odnosno milandori po imenu kralja i francuskoj reči za zlato.
Već 1876. godine štampan je prvi papirni novac u Državnoj štampariji u Beogradu, u apoenima od jednog, pet, 10, 50 i 100 dinara. Taj novac nikada nije bio u opticaju jer je emitovan za potrebe finansiranja srpsko-turskog rata. Knez Milan već tada je razumeo da ne mora da ima novac da bi vodio rat ako može da se štampa. Kako Srbija nije imala dovoljno zlata i srebra odlučio je da emituje 24 miliona dinara štampanih novčanica bez zlatne podloge sa idejom da ta emisija bude podloga za ratni zajam u istoj vrednosti. Srbija nije dobila zajam jer su evropske sile bile protiv njenog rata sa Turskom a nije bilo ni zlatne podloge pa je ta emisija ostala neiskorišćena. Zanimnjivo je da je apoen od pet dinara oslikao je slikar i pisac Đura Jakšić.
Građani Beograda videli su prvi papirni novac osam godina kasnije, kada je 2. jula 1884. godine puštena u opticaj novčanica od sto dinara, plativih u zlatu, koja je štampana u Belgiji. Sledeće godine u opticaj su puštene novčanica od 50 dinara plativa u zlatu i od 10 dinara plativa u srebru. Sve srpske, a kasnije i jugoslovenske novčanice do 1929. godine štampane su u Belgiji i Francuskoj, a jedna serija u Sjedinjenim Američkim Državama, dok nije počeo da radi beogradski Zavod za izradu novčanica 1929. godine. Od tada se srpske novčanice štampaju u Beogradu sa izuzetkom serije iz 1943. godine, koja je štampana u Londonu, a koju je izdala Vlada u izbeglištvu. Te novčanice, koje nikada nisu bile u upotrebi u zemlji, veoma su ličile na američki dolar. Tokom Drugog svetskog rata Srbija je imala dve valute sa istim imenom – dinar. Osim izbegličke vlade u Londonu svoj novac je štampala i srpska kvislinška vlada. Nemački okupator je 31. maja 1941. godine osnovao Srpsku narodnu banku i imenovao guvernera i članove odbora banke, kao i nemačkog komesara u banci i koji je odobravao sve važne transakcije. Štampali su srpski dinar sa grbom Obrenovića bez kraljevske krune. Zanimljivo je da se na Nedićevoj novčanici od 100 dinara koja je emitovana 1. januara 1943. godine prvi i jedini put do danas našao jedan srpski srednjevekovni vladar. Doduše, ne baš vladar ali arhiepiskop Sveti Sava.
Kada je osnovana Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca prve novčanice su imale označenu vrednost u dinarima ali i u krunama zato što su na teritoriji nove države bili u upotrebi srpski dinar, crnogorski perper, austrougarska kruna ali i novac savezničkih država. Zavod za izradu novca Narodne banke kraljevine Jugoslavije počeo je da radi u Beogradu 1930. godine, a novčanica od hiljadu dinara iz 1931. godine s likom kraljice Marije smatra se najlepšom srpskom novčanicom. Poslednja novčanica izdata u Kraljevini Jugoslaviji pre okupacije vredela je 500 dinara i nosila je datum rođenja maloletnog kralja Petra Drugog Karađorđevića.
Od završetka Drugog svetskog rata, pa do danas sve jugoslovenske i srpske novčanice štampane su u našem gradu u modernoj kovnici novca koja može da štampa najkvalitetnije novčanice. Sve do 1937. godine postojala je i privatna kovnica novca koja se nalazila u bulevaru vojvode Mišića. Te godine je kraljevska Vlada naredila Narodnoj banci da hitno izgradi državnu kovnicu novca posle skandala sa privatnom kovnicom i hapšenjem njenog vlasnika Milivoja Boškovića zbog falsifikovanja novčanica od pedeset dinara sa likom kralja Aleksandra. Tako izgleda beogradska istorija kovanja novca. Od sarafa do moderne Kovnice u Topčideru. Vremena se menjaju, države i ljudi ali Beograd ostaje kao najveći grad Balkana mesto koje privlači novac. Tako će i ostati.
